Afgeschoten

Het is kermis in Steenwijk, daar moesten we natuurlijk even naartoe. Mien moat niet, die is niet zo van de kermissen. Dus met nicht en haar vriend en dochter met vriendin op zaterdag middag de stoute schoenen aangetrokken en afgereisd naar het centrum. Het was een beetje armoedig, er stond niet veel en het was erg rustig op het marktplein. Ik denk dat dat komt omdat er op Zondag een zogeheten piekendag was. Alle mensen houden dus het geld vast voor de zondag. Wat er wel stond was een katapultbungee machine. Vriend en ik gelijk helemaal verkocht. Ik snap dat niet van mezelf, want bij het zien van een achtbaan wordt ik al misselijk en alleen al bij het idee van bungeejumpen heb ik de ontlasting al dun over de schoenen lopen, maar dit leek me helemaal geweldig. Samen werden we ingesnoerd in een kuipstoeltje en daaroverheen ging een soort harnas om ons helemaal klem te zetten. Toen zei de man van de machine dat E zijn bril moest afzetten. We werden toen al wat wit om de neus, maarja, je zit al vast he. Toen even lachen voor de foto, zie boven, en het aftellen begon. De knoop in mijn maag werd al wat strakker. Voor je het in de gaten hebt schiet dat kelereding met een duizelingwekkende snelheid de lucht in en begint alle kanten op te rollen, voor, achterover, van links naar rechts en over de kop. Je hebt totaal geen richtingsgevoel meer. En de knoop in mijn maag werd al weer wat losser. Het gevoel dat in je maag komt als je gewichtsloos bent is een sensatie. Het hele gedoe duurt maar een minuut of drie, maar een half uur nadien liep ik nog te shaken, ik wist niet dat ik zoveel adrenaline in mijn lijf kon aanmaken. GEWELDIG, maar nooit meer.