Schrijversgat

Ik weet op het ogenblik helemaal niets om over te schrijven. Wij maken niet zoveel mee op dit moment. Of het moet gaan over het lopen, naar de markt gaan, het fietsen van moat of het lachen met de mede campinggasten. De verhuizing vanSmitsky, het extra vrije dagje van Zustertjen. Of dat de crisis hier in Spanje ook is ingeslagen als een bom. De bouwkranen staan stil. Op de markt waar je normaal gesproken over de hoofden kunt lopen, is nu plaats voor iedereen. Dat heeft weer gevolgen voor de prijzen van alle artikelen. Je kon hier altijd al redelijk voordelig kopen, maar nu iedereen op de markt van zijn wintervoorraad afmoet is het abnormaal met de prijzen. Vanmorgen een spijkerbroek gekocht voor 5 euro, een leuk truitje voor 3 euro en een paar schoenen voor 3 euro. Het moet toch niet gekker worden. Je kan mij niet wijsmaken dat er ook nog iets verdiend wordt door de hardwerkende marktkooplui. Oke ik ben dan wel zo eerlijk om te zeggen dat ik er graag gebruik van maak. Voor 11 euro in het nieuw, het is bijna goedkoper om schoenen een poosje te dragen en daarna gewoon weg te gooien en nieuwe te kopen, dan om ze eventueel te laten verzolen. Als de crisis lang gaat duren, gaan de markten hier waarschijnlijk snel dicht.