Het Wonder.

De afgelopen weken bestaan uit poetsen en schoonmaken en uitpakken van onze inboedel.
Nicht heeft alles ingepakt in de oude boerderij en hier ook al het een en ander uitgepakt. Zo ook mijn schatkastje. Daarin staan allemaal dingetjes die wij geerfd hebben en dingen die ik zo mooi vind dat ze in een vitrinekast mogen.

Bij het overlijden van mijn Vader, heeft Moat van mijn Moeder een gouden dasspeld gekregen.Die speld had ik bij de ingelijstte foto van Papa gestoken en in het schatkastje gezet. Nicht heeft dat keurig ingepakt en ook weer uitgepakt, maar zij heeft nooit de dasspeld gezien. Toen wij thuiskwamen was hij dus weg.
Heel verdrietig, maar het was niet anders.

Afgelopen weekend was het hier op de boerderij erg druk en gezellig. Er zou ook nog wat gewerkt worden. Er werd een aggregaat uit de schuur getakeld met het kleine kraantje. Wat gebeurd: de aggregaat kantelt en huisbaas ziet iets glinsteren. En wonder boven wonder de dasspeld ligt keurig bij een stel tandwielen op de aggregaat.

WONDEREN BESTAAN, ik ben er van overtuigd

Gezellig aanklooien

Gisteren hebben onze zwager en zijn zoon, mijn neef geholpen op de boerderij, zij hebben een regenwaterafvoer ingegraven. Dat was heel spannend, want neef had nog nooit op een kraantje gezeten. Zwager zorgde voor de aanwijzingen en het technische grondwerk, daar de huisbaas nog steeds in het gips zit.

De stemming was goed en het werk vlotte aardig. Totdat men er achter kwam, dat de uitgang van de pijp niet in de greppel terecht zou komen, daar daar een betonnen fundering zat van het hek, waar volgens huisbaas wel doorheen gegaan kon worden. Helaas, dat gaat dus niet.
De oplossing was dus, buis weer even uit de grond, aan het einde van de buis een diep gat graven en opvullen met kapotte dakpannen.
Twee vliegen in een klap. De dakpannen zijn opgeruimd en het water kan goed wegstromen.
En zo vallen we van het ene probleem in het andere, Maarrrrrrrrrrr de zon schijnt en het is lekker warm.

Troyes

Vandaag hebben we toerist gespeeld. Vanmorgen vroeg om negen uur zaten we al in de auto. Zustertjen had namelijk in de Capitol gids gelezen dat het in Troyes,je weet wel van Jeanne d'Árc,erg leuk zou moeten zijn. Twee uur rijden later waren we er. Eerst maar even iets drinken en dan op wandelpad. De eerste Kerk is dan een feit. (Zustertjen is erg van de kerken) Prachtig, maar de huizen in Troyes mogen er ook zijn, schots en scheef staan ze daar al honderden jaren en ik weet wel waarom, ze zijn prachtig.
Het lijken wel Duitse vakwerkhuizen. Prachtige kleuren en de ander weer half verrot. Het volgende doel was een lunch scoren. Dat is ook gelukt, op naar de volgende kerk. Prachtig glas in lood gezien en een poosje in de stad rond gelopen. Volgende kerk, heel oud en vies. Dat hoeft volgens mij niet, de mevrouw in het glazen hokje, die ons en de andere toeristen in de gaten moet houden, kan ook zorgen dat de spinnenwebben weg zijn, dat heeft niets met geld te maken. De kaarsjes die we in de meeste kerken hebben aangestoken, zijn niet genoeg om de kerken van te restaureren, maar we gaan over een jaar of tien nog wel een keer kijken of de kerken gerestaureerd zijn.

Bijna

Het gaat echt gebeuren, morgen krijgen wij waarschijnlijk ons eigen cinemasysteem. Zustertjen en Hubbie met Kiddie zijn vanmiddag aangekomen en het eerste klusje voor de mannen (Moat en Hubbie) is een schotel ophangen en de tv-dvd-stereo aansluiten en dan zo'n mooi dolby ding eraan hangen. We hebben het systeem al een jaar of 4 in huis,(gekocht omdat het zo goedkoop was) maar er nog steeds niets mee gedaan. Een paar weken terug aan Hubbie gevraagd of hij het wilde aansluiten, nou dat was goed.
Dus morgen kunnen we waarschijnlijk de tour de France door de kamer horen fietsen.

14 Juli Vive la France

14 juli is regenachtig verlopen. Toen we opstonden regen, toen we koffie hadden gedronken regen, toen we gelunched hadden regen. Kortom bijna de hele dag is in het water gevallen.

s'Avonds om half 8 zijn we toch naar een naburig dorp gereden om naar het vuurwerk te kijken, half en half verwachtend dat dat afgelast zou zijn vanwege de regen. Maar het is die Fransen niet te dol, het ging gewoon door. Het begon weliswaar om half elf, maar het plaatselijke kroegje was open, dus we hebben ons niet verveeld.

Het vuurwerk was geweldig, ik denk dat het dorpsbudget op is voor een jaar

Onweer

Ik ben niet echt van de bange, maar het heeft hier vanavond gebliksemd, dat mag enige naam hebben. In eerste instantie vonden moat en ik het een aardig schouwspel, maar naarmate de flitsen dichterbij kwamen en de klappen harder werden, begon ik hem toch wel een beetje te knijpen. Je zag het onweer dichterbij komen, prachtig om te zien hoe de wolken over elkaar heen buitelen en steeds dreigender worden. De boerderij staat er al 200 jaar en het zal vandaag niet voor het eerst zijn, dat er zo'n voorstelling plaatsvind, dus zitten we nu lekker binnen in de woonkeuken.Morgen schijnt het weer beter te worden.

Aanloop naar 14 juli

In aanloop naar 14 juli, is hier vandaag de rommelmarkt begonnen. Het hele dorp (175 mensen) verkoopt zijn overtollige deuren,ramen,borden en allerlei ander gerei.
Omdat wij van onze Schoonzus en haar man een antiek bordenrek hebben gekregen, vond ik het wel een goed idee om naar oude Franse borden te gaan zoeken.
De afspraak met E en B om om half 9 koffie te drinken en dan de markt op te gaan om te kijken. Om 12 uur nog een keer rond te lopen en dan om een uur of 5 datgene te gaan kopen wat we hebben wilden. Het is niet gelukt.

De eerste ronde ging goed. We kwamen thuis met twee borden, een Franse politiepet en een oude kast. Morgen daar de foto's van.

Toen we thuis kwamen, hadden we visite van de makelaar met zijn twee kinderen, de kindertjes gingen ook hun spulletjes verkopen en de makelaar en zijn vrouw zaten de gehele verdere dag bij ons in de keuken.

Om drie uur zouden we voor de tweede ronde, toen 2 franse mensen aan kwamen lopen met een fietser. Dat was een Nederlander die een kampeerplek zocht voor de nacht. Geen probleem zei E. zet je tent maar in de wei, zo geschiedde.

Onze tweede ronde is ook tevens onze laatste ronde geworden, want bij thuiskomst hebben we de 2 fietsers uitgenodigd om ons huisje te bekijken aan de binnenkant, omdat ze niet snapte dat er in de bouwval werkelijk gewoond werd. Ze waren aangenaam verrast.

Efin, wijntje, nog een wijntje, makelaar.vrouw en kindertjes waren er ook nog steeds, nog een wijntje, stukje kaas en voor we het wisten was het etenstijd. Makelaar en vrouw en kindjes gingen (eindelijk) naar huis en moat heeft samen met B, een fantastische maaltijd in elkaar getimmert voor de fietsers en voor onszelf. Heerlijk gegeten en veel gelachen. De fietsers gingen om half 10 naar hun mandje, gevoed en gelukkig. Moat geniet nu even van de tour, want die heeft hij natuurlijk mooi gemist met al die visite.

Franse deur

Vandaag begonnen aan de kamerdeur, ik weet niet hoe oud hij is, maar ik weet inmiddels wel hoeveel lagen behang er opgeplakt hebben gezeten. Het is een hele leuke oude paneeldeur. En wat hebben de vorige bewoners gedaan, juist op de panelen hebben ze behang geplakt. eerst een hele oude dikke papieren laag en daar overheen geplastificeerd behang. Daaroverheen weer papier.




Het heeft dus heel veel bloed zweet en tranen gekost om de deur weer in oude luister te herstellen. Letterlijk bloed, want mijn vingertoppen zijn inmiddels gespleten van al het water, letterlijk zweet, want er zitten veel uurtjes tussen de eerste en de laatste foto, maar gelukkig geen tranen want het is zonder het behang echt mooi geworden.





Het volgende probleem wordt de kleur. Moat vind antiek groen wel mooi, net als de rest van onze meubels. Ik neig meer naar ossebloed rood, maar moat denkt dat dat te donker wordt.

Al een beetje thuis.

Vandaag zijn we voor het eerst in twee weken helemaal samen. En ook nog in ons nieuwe appartement in Regnevelle.
Huisbaas en vriendin zijn voor een weekje naar Nederland en dus hebben wij het rijk alleen.
Voor moat reden om vanmorgen gelijk op de fiets te stappen. Dat had hij al drie weken niet gedaan. Crisis alom, de wegen lopen hier allemaal of omhoog of naar beneden, vlakke weg is er niet. Moat was dusna een uurtje weer terug. Helemaal uitgewoont.

Ik ben voorzichtig begonnen om de keuken een beetje schoon te maken, al moet er nog heel veel gebouwd worden , maar dat zal wel volgend jaar worden. De mooie servieskast staat er al wel, compleet met het reeds aangeschafte antieke servies.

Frankrijk, wij zijn er

Zo, eindelijk even de tijd om een blogje te maken. Iedereen zal wel nieuwsgierig of belangstellend zijn, dus zullen we het een en ander het net op slingeren.

Afgelopen Zondagmiddag om een uur of 4 waren wij in Regnevelle. Reuze nieuwsgierig hoe het er allemaal uit zou zien en wat er allemaal al klaar zou zijn.

Nou, een hele grote verrassing hadden we bij aankomst al. Ed, onze huisbaas en onze eigenste Bob de Bouwer, zit totaan zijn knie in het gips. Hij heeft na een val over een opstaand randje(niet bij de boerderij) en na een landing 3 meter lager in een ravijntje zijn scheenbeen op verschillende plaatsen gebroken. Hij heeft 5 dagen in het ziekenhuis van Vittel gelegen, is geopereerd en heeft een rij krammen voor en achterin zijn been.

Ondanks alle stress van het ziekenhuis en van de pijn, hebben Bob en zijn vriendjes het toch voor elkaar gekregen om de slaapkamer en de badkamer voor 100% in orde en klaar de te hebben. De woonkamer schiet al een eind op, en de woonkeuken is nog niet klaar, maar gekookt kan er worden.