Iets nieuws

Dat mien moat van fietsen houd, weten jullie inmiddels allemaal, maar nu heeft hij iets nieuws verzonnen. Ik weet niet of het aan mij ligt, dat hij veel weg is, ik hoop maar dat dat niet zo is, maar nu gaat hij twee keer per week naar de sportschool hier op de camping. Hij wil graag de spieren trainen die hij bij het fietsen niet gebruikt.

Hier op de camping zitten de ouders van de Belgische kampioen gewichtsheffen. Papa Belg is tevens de trainer van Tom Goedegebuur. Mien moat heeft met hem gesproken en hij heeft een trainingsschema voor moat opgesteld.
Nieuwe schoenen moesten er komen want moat had alleen maar fietsschoenen en gewone schoenen. Daar mag je dus niet mee in de sportschool. Logisch.
Afgelopen zaterdag, toen het dus weer flink regende is hij voor de eerste keer geweest en het is hem redelijk goed bevallen. Wel wat spierpijn, maar dat hoort er volgens de Belg bij, het zijn immers andere spieren die hij nu gebruikt. Morgen gaat hij waarschijnlijk weer, dus afwachten of het dan minder wordt.

Nog even en hij heeft een sixpack en krijgt hij een reportage aangeboden in Mens Health. Of hij wordt het lekkere hapje in Live and Cooking

Regen, regen en hyves

Omdat het weer de afgelopen dagen niet erg meewerkt, ben ik op de computer bezig, bloggen, mailen en surfen. Zo ben ik sinds een paar weken aktief op hyves, ik vind het erg leuk, eerst was ik bezig op schoolbank, daar had ik al een oud klasgenootje terug gevonden en daar een poosje mee gemaild. Nou zat ik vorige te zoeken op hyves en tot mijn grote verbazing kwam ik daar een oud klasgenootje tegen van de lagere school. Het gevolg is dat we nu elke dag zitten te kwekken, soms een kort krabbeltje en gisteren zelfs een uur heen en weer zitten kwekken, over onze jeugdherinneringen, we waren toen vriendinnetjes, en over hoe ons leven is verlopen tot nu toe. We hebben dezelfde leeftijd, maar een totaal ander leven. Ik maak me druk over het weer, zij maakt zich druk over haar bijna volwassen kinderen. In ieder geval ik vermaak me erg goed met dit voor mij nieuwe medium.Ik ben benieuwd wie er allemaal nog meer boven water komen.

Hoera, Ze komen

Vanmorgen het bevestigende mailtje gekregen. Zustertjen en hubbie komen samen met de kleine meid Kerstfeest vieren bij ons, hopelijk in de Spaanse zon. Niet dat dat het belangrijkste is, maar het werkt wel mee aan de feestvreugde. Oud en Nieuw gaat niet lukken, ze vertrekken nog voor het nieuwe jaar aanbreekt. Plannen maken hoeft niet, ze schuiven er gewoon bij, doen gewoon hun eigen ding en wij ook. Het wordt vast weer zo ontspannen als altijd. Ik zal in ieder geval zorgen dat het scrabblespel staande by is, vinden we allemaal gezellig, vooral mien moat (niet dus) maar dan kijkt hij gewoon tv. Lekker zwemmen en in de jacuzzi is altijd fijn. Hier en daar een kerkje bezoeken doet het ook altijd goed bij Zustertjen, we zullen wel zien, wij zijn in ieder geval erg blij.

Het weer vandaag

Vandaag is weer de hele dag een natte zooi geweest, de ene bui is nog niet over, of de volgende komt alweer. De mensen hier in de provincie zijn er vast heel erg blij mee, maar ik begin het nu al zat te worden. De hele dag binnen zijn wij hier niet gewend, we vervelen ons niet hoor, ik heb de hele dag een bestelling kerstkaarten afgemaakt, inmiddels ook al afgeleverd. En we hebben de wekelijkse boodschapjes gedaan.Verder lekker voor de tv gehangen, ook wel eens lekker.

Het weer van nu

En nu is het weer bijna droog. Donker, wind, storm, regen,hagel en nu weer bijna als vanouds. Geen tv, maar dat komt ook wel weer. Het goede nieuws is: De petjes zijn aangekomen in Nederland. Ook dit is Spanje

Eten in Spanje

Gisteren had moat verzonnen dat we suddervlees met rijst zouden eten, heerlijk, trouwens alles wat mien moat maakt is lekker. Nou wil het toeval dat we gisteren geen rijst in de kast hadden staan, en dat wij alleen op donderdag boodschappen halen. Dus moest ik even naar de winkel op de camping voor rijst. De winkel had twee soorten rijst, kleine zakjes en grote zakken. Een klein zakje moest wel genoeg zijn, so be it. Kom ik thuis, zegt moat, dat is niet handig, dat is paella rijst. Heb ik daar verstand van, nee dus. Maar moat ging onder het mompelen van wat verwensingen aan de arbeid. Ruiken deed het heel goed, maar dat was het vlees. Na verloop van een half uur konden we eten. Het zag er niet alleen smerig uit, maar ik vond het niet te vr...., moat zei dat het wel meeviel, ik denk niet dat we de tweede helft van het zakje rijst snel zullen opmaken.

Glijden

Vanmorgen ben ik wezen lopen. Dat is redelijk tegengevallen. Het heeft namelijk een beetje geregend gisteravond, gelukkig geen echte rode regen, maar alleen een bui met stof erin. Dat heeft dan tot gevolg dat de straten spekglad worden, een beetje vergelijkbaar met de polder na de bietencampagne. Dus de beslissing genomen om op het asfalt te blijven en dus de hele drukke N332 over te steken en tussen de sinasappelbomen te gaan walken. Zover ging het goed. Ik heb daar afgelopen seizoen ook veel gelopen, maar altijd in het gezelschap van mijn loopmaatjes. Vandaag was ik met Ilona, een Duits vrouwtje wat hier nog nooit had gelopen.De eerste paar kilometer ging goed, toen moesten we of links of rechts, in mijn herrinnering moesten we links, niet dus, kwamen we gewoon op de plantage terecht, dus niks geen asfalt, niks geen straatje. gewoon natte klei. Met mijn bergschoenen ging dat niet, ik werd steeds groter. De laag klei onder mijn schoenen werd steeds hoger, maar we moesten door. Gelukkig zijn we wel weer op de goede weg beland en dus veilig thuis gekomen. De bagger zat totaan mijn kont en mijn schoenen zagen eruit ofdat ze de oorlog hadden meegemaakt, maar alles is weer schoon, en morgen gaan we gewoon weer.

Fiesta

De camping is gisteravond overspoeld met 106 caravans van de caravanclub Alicante. Die vieren dit, en volgend weekend de afsluiting van het kampeerseizoen. Mijn hemel wat zijn die mensen toch luidruchtig, ze komen de camping op en beginnen gelijk te gooien met tentstokken en tafels en stoelen, hoezo siesta, daar doen ze niet aan. s'Avonds beginnen ze vrij rustig, maar om 23.00 uur beginnen ze de verjaardag te vieren van iemand die jarig is, compleet met zingen, gillen, vuurwerk en herrie, heel veel herrie. Toen wij om 1 uur afnokte en probeerde te gaan slapen, staken ze nog maar een zooitje knallers af. Ik weet dat het hun land is, en dat wij hier te gast zijn, maar kan het alstjeblieft gauw oktober zijn????

Het zesde zintuig

Vanavond is het weer zo ver,een nieuwe aflevering van het zesde zintuig, ik kijk er met verwondering en bewondering naar. Zelf weet ik het niet, is het er of is het er niet. Met het bedoel ik dan :bestaat er meer tussen hemel en aarde. De ene keer denk ik dat het flauwekul is en de andere keer denk ik Ja.

Een fiks aantal jaren geleden hadden moat en ik een stel vrienden genaamd Leny en Arie, ze zijn inmiddels beide overleden, die hadden HET beide. Toen moat pijn in zijn nek had, nam Arie een handje vol met gewone watten tussen zijn handen en praatte gewoon door over koetjes en kalfjes. Toen wij naar huis gingen, gaf hij de watten aan mij en zei dat ik een plukje van die watten op Moat zijn zere plek moest plakken voor de nacht. De volgende morgen haalden we de watten eraf en er was een hele rode plek op de plaats van de pijn, een soort brandplek. Na telefonisch kontakt met Arie, zei hij dat er teveel van het goede in de watten terecht was gekomen en dat ik ze maar in een krant moest rollen en in de vuilnisbak moest gooien. Maar moat was wel van de pijn af. RARA.
Een andere keer hadden we een foto van een schoonzusje bij ons, zij had last van migraine. Leny nam het fotootje tussen haar handen en praatte gewoon door. Na verloop van een kwartiertje haalde ze haar handen uit elkaar en de foto was aan de binnenkant van haar handen te zien. Ze zei dat schoonzusje gewone vitamine K korreltjes moest nemen. En na verloop van tijd was schoonzusje van haar migrane af. RARA. Is het toeval of iets anders, wie het weet mag het zeggen.

De jacht is gesloten

Vandaag is het eindelijk gelukt, de PETJES zijn eindelijk gevonden. Op de markt in Guardamar. Het was niet eenvoudig om de beloofde krengen te vinden.Al jaren zie je hier op de markt en op strand, van die jongens die van alles en nog wat willen verkopen. Horloges, Riemen, Goud en basebal petjes. Nooit heb ik me laten verleiden om dat aan te schaffen, omdat ik weet dat als je daar aan gaat beginnen, de jongens net als vliegen zijn, namelijk niet weg te slaan.Maarrrrrrrrrrrrrrr, op de familiedag van mijn kant, heb ik een neefje beloofd om een basebalpetje van een bepaald merk, ik zal het merk niet noemen, op te sturen. Neefje heel blij en ik zonder zorgen naar Spanje. De eerste de beste marktdag liepen moat en ik dus naar de markt om zo'n petje te scoren, voor Neefje een beige en voor zijn zusje een roze, de een is namelijk net zo na als de ander,nou, dat viel dus vies tegen. Een koopman op de markt vertelde dat die bepaalde petjes niet meer verkocht werden omdat ze illegaal zijn. (het merk is gekopieerd) Nou, daar stond ik dus met mijn grote bek, geen petje. Ik neefje gebeld, of het ook een andere mocht zijn, Ja, dat mocht. Dus vandaag weer naar de markt en weer zoeken. Op een gegeven moment weer aan een aardige verkoper gevraagd: heeft U ook .............petjes?????????????? het antwoord was nee, maar als u morgen naar de markt in La Marina komt zal ik ze meebrengen, Ik vraag nog : weet je dat zeker?????????? Hij zegt: Ja hoor, morgen. Ik loop naar vriendin en zeg dat we morgen dus weer naar de markt moeten, komt in ene die gozer aanlopen met een ..................petje. Ik zeg : ik moet er twee, geen probleem zegt hij en duikt weer in een doos onder de toonbank bij een medeverkoper. Eind van het verhaal is dat ik vanmiddag de petten in een schoenendoos heb verpakt. Morgen vroeg naar het postkantoor om de illegale petjes naar Nederland te sturen, en de vingers maar gekruist moet houden dat ze goed aankomen en niet bij de grens onderschept worden, Ik hou jullie op de hoogte

Een gewone dag

Nou wat heet een gewone dag. Vanmorgen wezen lopen en daarna ben ik aan het kaarten maken gegaan. De eerste 10 van dit seizoen zijn alweer verkocht. Heel fijn. Moat heeft deze dag gebruikt om de rode regen van afgelopen week weg te werken, dus waterslang en schrobber mee de caravan op(ja je kan op onze caravan lopen) en lekker met water spetteren. Daarna moest hij ook nog twee banden plakken van zijn racefiets. Als jullie hem gehoord hadden gisteren toen hij thuis kwam, hadden jullie hem vast niet meer zo aardig gevonden. Op 1 dag twee keer een lekke band. De wegen zouden bijna vloeibaar worden als ze hadden gehoord wat hij er allemaal over had te mauwen.Maar goed lekker plakken en klaar weer voor de race van morgen.

Met de kerst blijven we hier

Vandaag heb ik mijn moeder verteld dat wij met de kerst niet naar Nederland komen. Het wordt ons te duur, van het geld dat je kwijt bent aan een ticket en huurauto kunnen we drie maanden de huur betalen op de camping. En met de huidige dieselprijzen en de overnachtingen op de heen en terug weg is het al niet veel beter.
Maar om al die maanden mijn moeder niet te zien, is ook geen optie. Dus heb ik een vliegticket geboekt. Ik vlieg 15 januari 2009 naar Amsterdam en dan vlieg ik 18 januari 2009 weer terug. Ben ik drie dagen bij moeders. Ik blij en ik weet zeker dat Moeders dat ook gezellig vind.

Mochten er dus mensen zijn die de kerst bij ons in Spanje willen doorbrengen, wees er snel bij, want VOL = VOL.

Verplicht binnen zitten

Het is niet te geloven, heb je alles wat je hartje begeert en kan je alles doen wat je wilt, moet je verplicht binnenzitten. We hebben hier stralend mooi weer en lopen dus de hele dag in bikini en korte broek, incidenteel wil ik dus wel eens een poosje uitstrekken op een zonnebed in de schaduw. Vanmorgen eerst netjes een uur wezen Nordic walken en daarna naar de jacuzzi voor de spierpijn, maar daarna had ik het helemaal voor elkaar. Mien moat pleitte op de racefiets en ik met een boek op het zonnebed in de schaduw. Maar het is geen doen. Ik wist niet dat er zoveel VLIEGEN in de rondte zoemen. Overal zitten ze, van die vieze plakdingen, die met geen mogelijkheid ertoe te bewegen zijn om op te rotten. Nu zit ik dus binnen met een dichtgespijkerde voortent, het wordt al warmer en warmer, nog ff en dan moet ik in de caravan gaan zitten met de airco aan. Wel een luxe probleem, maar zo'n erge last van vliegen hebben we hier nog nooit gehad. Bah.

Als je een beetje lachen nodig hebt

Deze heb ik eerlijk geimporteerd van een andere site, ik heb er vreselijk om moeten lachen, ik hoop jullie ook. Heb je net als ik ook wel eens een slechte dag, AARZEL NIET en druk op het rode knopje.

Wat een gevoel

Sinds vanmiddag voel ik mij als het vrouwtje op de video. Wats kebeurt?? De spieren van mijn schenen doen niet anders als protesteren, bij alles wat ik doe. Het maakt niet uit welke schoenen of slippers ik aantrek, ik loop ofdat ik in mijn broek heb gesch.... Voor de tweede dag op rij vroeg opgestaan, voor mijn doen dan, om te gaan lopen met de stokken. Alleen maar tot aan het viaduct en daarna weer terug gelopen, dus al met al maar een kilometertje of 6. De tweede dag weer gelopen, maar nu de helft verder, dus 8 kilometer ongeveer. Daarna vanmorgen naar de overdekte markt geweest op zoek naar Burburry neppers (petjes) die ik aan mijn neefje heb beloofd, het is niet gelukt ( het schijnt dat alle illegale copys van de markt zijn gehaald), eigenlijk ook wel logisch, maar voor mij een groot probleem, ik heb het beloofd. Maargoed,het ging over het lopen. Ik kan nu niet meer op of neer van de pijn in mijn benen, morgen misschien maar niet gaan lopen, OFFFFFFFFFFFFF de pijn verbijten en zien dat ik erdoorheen loop

Verkopen

Verkopen zit mij denk ik in het bloed. Mijn Vader, God hebbe zijn ziel, kon het als geen ander. Overal zag hij handel in en kreeg altijd alles voor elkaar. Ik denk dat ik zijn genen heb geerft. Gisteren waren wij namelijk bij vriendin in het appartement om daar een wasmachine op te halen, die op de camping hier was verkocht. Vriendin zei dat er wel meer was wat wegkon. Ik zei toen: gooi maar in de wagen en ik zie wel wat ik er mee doe. Terug op de camping waren wij in het bezit van twee tafels, twee krukjes,een bezem, een kleed, een leren burostoel op wieltjes en de nodige potten,pannen en kop en schotels een klok, een wekkerradio en wat kleinspul. Aankomend weekend komt de caravanclub van Murcia, dus zal ik het allemaal uitstallen voor onze tent en zien dat ik er wat kleingeld van maak voor vriendin. Zover is het niet gekomen. Binnen een half uur had ik de twee tafels,krukjes, kleed burostoel en bezem al verkocht. Wat zal vriendin blij zijn, niet met het geld maar met het idee dat ze het niet heeft hoeven weggooien.

Roken

Roken is een van mijn onhebbelijkheden. Alles heb ik er al over gehoord, ik weet dat het slecht is voor mijn gezondheid, ik weet dat het slecht is voor de mensen om mij heen, ik weet dat het huis gaat stinken, ik weet dat mijn kleren gaan stinken, ik weet dat ik in restaurants naar buiten moet voor een peuk, ik weet dat er hier in Spanje ook nergens meer gerookt mag worden. Maar ik kan het (nog) niet laten.

Waarom dan dit blogje, het maakt toch helemaal niks meer uit. Gisteren was er weer een nieuwtje op het journaal, in Geneve zouden ze vanmorgen iets technisch gaan doen wat zou lijken op de oerknal, met volgens de tegenstanders het mogelijke gevolg dat de wereld zou vergaan. Een paar jaar geleden hadden we All Gore, die vertelde dat de waterspiegel zo hoog zou worden dat de wereld zou vergaan. Een poosje geleden vertelde onze zwager dat Nirubu zou komen in 2012, dan zou er een hele grote tsunami komen over de hele wereld en zouden we toch vergaan.

Dus, ik kan me niet druk maken over een sigaretje meer of minder, we gaan toch vroeg of laat allemaal

Onverwacht

Onverwacht is er een bui gevallen afgelopen nacht. Alle spullen staan net op hun plek en nu moeten we (lees Mien Moat) alweer poetsen. Het buitje dat vannacht is gevallen had de gehele sahara aan boord. Alles, maar dan ook alles zit onder de rode viezigheid. Het is saharazand, dat is een rode kleverige grondsoort die met geen mogelijkheid is weg te vegen, dus moet er een emmer sop aan te pas komen en een poosje soppen.

Mien mmoat doet zijn uiterste best om alles weer tiptop te krijgen en ik vlucht. Poetsen is nooit mijn favoriete bezigheid geweest en zal het ook nooit worden.
Ik heb me verschanst in het binnenzwembad, moest toch eigenlijk ook wel weer beginnen. Toen ik terug kwam was alles weer helder, behalve mijn fiets, die staat nu nog gewoon met rode aanslag te wachten op een poetsbeurt. Het zal mij benieuwen hoelang het duurt voor het eraf gesleten is.

Ja hoor, we zijn er weer

Gisteren zijn onze vrienden weer aangekomen. Om half zes kregen we een sms-je dat ze om half 7 "thuis" zouden zijn. Op mijn vraag of dat bij hen of bij ons betekende, kreeg ik een telefoontje dat dat niet uitmaakte. Gelijk maar afgesproken om ergens even een hapje te gaan eten om bij te praten. Dat is gelukt, we zijn naar een wokrestaurant geweest in Guardamar. Voor het luttele bedrag van 4,95 euro per persoon mag je zoveel eten als je lust. Wij knieperige Hollanders hebben ons buikje vol en rond gegeten. De drank daarintegen is voor Spaanse begrippen duur daar, dus aan het eind van de avond moesten we voor 4 personen wel 50 euro aftikken.Ik denk dat je daar in Nederland nog niet eens voor 4 personen voor naar de snackbar kan, laat staan naar de afhaal chinees.

Het animatieteam

Werd ik toch van mijn zonnebed afgesleurd vanmorgen. Ik had net de caravan aan kant en genoot van een heerlijk groot glas met koud water toen het animatieteam van de camping voorbij kwam. Dus moest ik op de foto met de "vogel"van de camping. Het beest loopt op de meest rare tijden over de camping. Nu vermaakt hij jong en oud, en met de kerst komt hij samen met de kerstman een flesje lekkers brengen namens de camping.

De piraat aan mijn linkerkant is Dafne, die is normaal te vinden in de sportschool, maar tijdens het hoogseizoen behoort zij ook bij de animators, ze spreekt een beetje engels, maar liever handen en voetenspaans. Zij heeft mij al het nodige spaans geleerd de afgelopen jaren. Als ze aqua-aerobics geeft op woensdagmorgen is dat iedere keer weer een feestje.

Oja, en voor het geval jullie mij niet kennen, ik ben degene in bikini.

Leuk he

Vandaag moesten we boodschappen doen, na het reizen en bouwen hebben we vandaag de voorraad aan te vullen. Na bijna een week is er weer een keuken om te gebruiken, dus de koelkast moest weer vol. We hadden in Nederland een potje overheerlijke en zelfgemaakte aardbeienjam gekregen, zeg maar gerust geplette aardbeien met suiker in een potje, maar die is dus echt leeg. En wat vonden we hier in de supermarkt, juist, een potje kersenjam met de naam erop van mijn meest favoriete oud buurmeisje.

Thuis

Zo, de tent is ingericht en de rotzooi zo goed als opgeruimd. De hele dag hebben we gebouwd en uitgepakt. Alles heeft zijn vaste plekje weer gekregen, en er is niets gesneuveld.Het enige dat we nog steeds niet hebben gevonden is het snoer van mien moat zijn scheerapparaat. Dat waren we thuis al kwijt, dus hadden we de hoop dat we het al hadden ingepakt. Maar helaas het is nog steeds niet boven water. Alle kratjes zijn uitgepakt en ik heb hem niet gezien. Mien moat begon al langzaam te hopen op een nieuw scheerapparaat, maar de zeikert(ik dus) heb een oplossing gevonden. Mijn snoertje van de ladyshave past ook, dus dikke pech voor mien moat. Misschien koop ik wel een nieuwe ladyshave, of we delen het snoertje. Er is wel meer dat we samen delen tenslotte.

Morgen nog even de caravan aan kant maken en dan moet ik mijn hersentjes weer gaan pijnigen over een onderwerp voor een nieuw bloggie.

Het huis staat weer

Vanmorgen was het bewolkt, wat houd die goede man daarboven toch een rekening met ons.Een tent opzetten is namelijk geen makkie. Zeker dat grote lel van ons niet. Afbreken gaat in etappes, maar het opbouwen moet in 1 keer gebeuren. We zijn om 9 uur begonnen met het uitleggen van het frame, daarna moet het dak aan de caravan gedaan worden, aangezien het dak alleen al bijna 65 kilo weegt, kunnen jullie je voorstellen hoeveel dat van ons vraagt.Maar het moet gebeuren, en het is gebeurd. Het huis staat, morgen gaan we ons bezig houden met de inrichting. De keuken en de kasten moeten opgebouwd en ongeruimd worden, maar daarna kan het grote genieten weer beginnen.

Omgekeerde volgorde

Vanmorgen rond 10 uur zijn onze spullen uit de opslag gekomen. Dus het grote opbouwfeest kan weer beginnen. Mien moat zweet als een otter, want de temperatuur is hier aangenaam, zeg maar heet. In de caravan op dit moment 32 graden, kun je je voorstellen hoe het is om in de brandende zon aan een tent te beginnen. Hij kan het niet laten. We zeggen ieder jaar: we bouwen in de ochtend en daarna gaan we in de schaduw, siesta houden. Hij houd zich er ieder jaar weer niet aan. Maar we zullen niet klagen. We houden er van. Vanaf nu wordt er gebouwd. Drie dagen duurt dat grapje, maar dan zijn we er weer voor langere tijd vanaf

Hallo dan

Ja hoor, we zijn er weer. Op onze camping vlak bij Alicante. We hebben een hele goede reis gehad. In twee en halve dag zijn we hierheen gereden. Alles was nog zoals we het hadden achtergelaten.

En....................... het brood. Nou, ik durfde niet zo goed in de caravan te klimmen om te gaan kijken. Maar toen we de caravan uit de stalling hadden gehaald en op de camping aankwamen, kon ik er niet meer onderuit. Dus..................... NIETS AAN DE HAND. Mien moat had het brood 8 weken geleden keurig ingepakt. Eerst in een plastic zak en daarna nog een keer in een plastic zak. Knijper erop en in de vriezer. Vanmiddag was de zak nog steeds herkenbaar, het brood niet meer. Mooie witte vlakken en een beetje blauwig vocht, maar alles is in de zak blijven zitten. De caravan stinkt niet eens.

Morgen gaan we bouwen.