Glijden

Vanmorgen ben ik wezen lopen. Dat is redelijk tegengevallen. Het heeft namelijk een beetje geregend gisteravond, gelukkig geen echte rode regen, maar alleen een bui met stof erin. Dat heeft dan tot gevolg dat de straten spekglad worden, een beetje vergelijkbaar met de polder na de bietencampagne. Dus de beslissing genomen om op het asfalt te blijven en dus de hele drukke N332 over te steken en tussen de sinasappelbomen te gaan walken. Zover ging het goed. Ik heb daar afgelopen seizoen ook veel gelopen, maar altijd in het gezelschap van mijn loopmaatjes. Vandaag was ik met Ilona, een Duits vrouwtje wat hier nog nooit had gelopen.De eerste paar kilometer ging goed, toen moesten we of links of rechts, in mijn herrinnering moesten we links, niet dus, kwamen we gewoon op de plantage terecht, dus niks geen asfalt, niks geen straatje. gewoon natte klei. Met mijn bergschoenen ging dat niet, ik werd steeds groter. De laag klei onder mijn schoenen werd steeds hoger, maar we moesten door. Gelukkig zijn we wel weer op de goede weg beland en dus veilig thuis gekomen. De bagger zat totaan mijn kont en mijn schoenen zagen eruit ofdat ze de oorlog hadden meegemaakt, maar alles is weer schoon, en morgen gaan we gewoon weer.