Wat een geluk

Eigenlijk heb ik mijn hele leven al mazzel, een leuke jeugd gehad met alleen maar rozengeur en maneschijn, niet dat er geen teleurstellingen waren maar die horen bij het leven. Zo ook het leven dat wij leiden sinds mien moat heeft mogen stoppen met werken. Met kleine onderbrekingen verblijven we dus een maand of 10 aan de Spaanse Costa Blanca. De naam klopt, want de zon bleekt alles uit en wordt alles dus na verloop van tijd wit. Op ons "winterverblijf" zijn we van alle gemakken voorzien. Zwembad, sauna, sportschool, groot buitenbad, restaurant en bar. Ook staan er op de camping drie verwarmde toiletgebouwen, met afwasruimte, douche, toilet, en wasmachine's en zelfs een droogtrommel. Het een en ander heeft wel tot gevolg dat er hier heel weinig valt schoon te maken. Voor de natte ruimtes hebben wij een eigen schoonmaak mevrouw. Iedere morgen om 8 uur komt Marie, zo heet ze echt, en die poetst en sopt en dweilt, zodat wij weer lekker in een schone douche kunnen stappen. Omdat het nu heel erg stil is op de camping heb ik vanmorgen een foto van haar gemaakt, om jullie te laten zien, wat een geluk wij hebben. Een prive cleaner. Ohoh wat zou ik graag zien dat ze mee naar Nederland kwam. Maar ik ben niet lui ofzo hoor, maar makkelijk is het wel